Is vergeving afhankelijk van de dader?

Hoe kan je nu vergeven als een ander je niet om vergeving vraagt? Of als de ander geen berouw toont? 

Het is een vraag waar veel mensen mee worstelen. Maar ook een gedachte waardoor veel mensen gevangen zitten en niet verder komen op het pad van vergeving. Zo wordt het leven, dag in, dag uit, bepaald door degene die je  iets schuldig is. Juist door degene waar je misschien wel het minste van afhankelijk wilt zijn. 

Groot misverstand

Voor de duidelijkheid: dat je pas kunt vergeven als de ander je om vergeving vraagt is een groot misverstand. 

Vergeving die je schenkt hangt niet af van de dader. 

Natuurlijk is het gemakkelijker als de ander tot inzicht komt dat hij of zij fout was… En nog mooier is het als de ander het graag wil goedmaken, de schuld wil vereffenen, iets aan genoegdoening wil doen. 

Maar eerlijk gezegd wordt vergeving dan afhankelijk van een dader. Je blijft als het ware met een keten gebonden aan de dader die jou pijn heeft gedaan! En deze keten kan dan alleen maar door de dader worden afgedaan of verbroken. Ondertussen blijf jij slachtoffer als een dader niet tot inkeer komt of kan komen.

Onvoorwaardelijk

Als we het hebben over echte vergeving, dan hebben we het over onvoorwaardelijke vergeving. Het is vergeving die jij en ik zelf kunnen schenken als een gunst, als een gulle gave. 

Het bijzondere is dat je dan kan worden bevrijd van een ketting waarmee je aan je verleden vast bleef zitten en een ketting waarmee je aan een dader vast bleef zitten. 

En het mooie is dat je niet alleen een dader vrijheid gunt, maar zeker ook jezelf! En dat laatste zul je keer op keer ontdekken: degene die het meest wordt bevrijd door een daad van vergeving ben jij zelf!